Σελίδες

10/1/10

Δύο όψεις..




(φωτο Ν.Κ.)


Ο γέρος συνέχεια χαμογελούσε. Ακόμα και όταν οι φωνές υψώνονταν δίπλα του.

«Θυμάσαι;» τον ρωτούσαν, αυτός γελούσε χαρωπά. Δεν θυμόταν, αλλά δεν τον πείραζε. Τους άλλους τους ενοχλούσε που δε θυμόταν, τους νευρίαζε που γελούσε με το καθε τι. Με έπιασε καθώς πήγαινα στην κουζίνα, σιγανά μου είπε μην τον ακούσουν οι άλλοι. «Μετά τα ογδόντα είσαι ευτυχής. Κανείς δεν θα στεναχωρηθεί και πολύ σαν πεθάνεις..»

Μου αρέσουν οι περίπατοι στο δάσος. Αλλά έχω καιρό να πάω και όταν συμβαίνει αυτό, οι ανηφόρες με φουσκώνουν, η υγρασία με ενοχλεί στο αναπνευστικό. Δεν είναι και εύκολο με τόσα τσιγάρα, αλλά μου αρέσει να περπατάω. Σκέφτομαι συνέχεια, μη πεταχτεί τίποτα απο τα πυκνά χόρτα, αλλά ευχαριστιέμαι την μυρουδιά του υγρού χώματος, τα πορτοκάλια που βαραίνουν τα κλαδιά, οι γέρικες ελιές. Όλα μου μυρίζουν όμορφα, αλλά δυσκολεύομαι να τα καταλάβω. Οι βαθιές ανάσες απο το λαχάνιασμα δεν με αφήνουν να ευχαριστηθώ. Είμαι ένα παιδί της πόλης. Άραγε άμα γλυστρίσω σε καμιά κατηφόρα θα με βρει κανείς;

Σήμερα έφτασα μέχρι το ποταμάκι. Εχω χρόνια να πάω. Το νερό ήταν λασπωμένο αλλά γεμάτο δύναμη. Ήξερα ότι ερχόταν απο ψηλά και κατέληγε στην θάλασσα. Προσπάθησα να το πλησιάσω αλλά είχε λάσπες στην όχθη. Δεν δοκίμασα. Αλλά το φωτογράφισα. Ήταν ο μόνος τρόπος να το φέρω σπίτι μου. Και το έφερα.

Όλα στην ζωή είναι διπλά. Αυτά που θέλουμε και αυτά που μπορούμε να έχουμε.


6 σχόλια:

cloudsinthemirror είπε...

Ξέρεις ποιός θα έρθει να σε βρει: Εγκλημα και Απροσεξία.
Ωραίο κείμενο. Μου θύμισε παρόμοιες δικές μου εικόνες,νοσταλγικές.

Eulie Aeglie είπε...

ό,τι πεταχτεί από τα πυκνά χόρτα θα είναι κάτι που το έχεις τρομάξει, παιδί της πόλης, με το φόβο της αγνωσίας σου - ωστόσο μπορείς να το μάθεις να σ' εμπιστεύεται αν το εμπιστευτείς

nkarakasis είπε...

Συννεφάκι αυτή η οργάνωση που αναφέρεις είναι τρομαχτική; να σκιαχτώ;

Aeglie, τελευταία βλέπω πολλά θρίλερ με ζουζούνια... Νομίζεις ότι άμα εμπιστευτώ ένα φίδουρα 6 μέτρα θα με συμπαθήσει;Πες μου πως ξεκινάει κανείς μια συζήτηση πολιτισμένη με ένα αγριογούρουνο που σε κοιτάει στα μάτια;

fog είπε...

:)

Και όταν αυτά τα δυο συναντιούνται... αχ τότε...

Μιχάλης Ρ. είπε...

Ίσως έχασες την ευκαιρία α ζήσεις "ποταμίσια". Στη ζωή άλλο αυτό που θέλουμε κι άλλο αυτό που χρειαζόμαστε...2010 πότε κιόλας, ούτε στον παπά να μη το πείς. 2010 χωρίς λάσπες με τις φωτογραφίες να μας δείχνουν το δρόμο. Προχθές γυρίσαμε όλη η φαμίλια απο τον Όλυμπο, λασπομένοι, με άρωμα γίδας βραστής, τσιγαρίδας και λουκανικίλας. 2010 φίλε για τα καλά και τ' άσχημα. Άστα να πάνε...

nkarakasis είπε...

Fog, τότε είναι που κάνουμε πάρτι .. Το θέμα είναι ότι αυτή η αέναη επιθυμεία μας κρατάει ζωντανούς. Ή σκλαβωμένους. Τελικά τι είναι σημαντικό στην ζωή;

Μιχάλη, αφού γύρισες, έστω και λασπωμένος μην μιλάς. Ξεκουράσου και πλύσου να μην μυρίζεις γίδα..
Τα άλλα δεν με ενοχλούν.

2010 Μιχάλη, όλα καλά θα πάνε.. είναι ο Ερμής ανάδρομος..