Σελίδες

6/2/10

Duffy - Warwick Avenue



Απλώς περπατάω, αν αυτό λέγεται συνήθεια, τότε ναι, έχω την συνήθεια να περπατάω, ακόμα και όταν οδηγάω, ακόμα και όταν είμαι στο κρεβάτι ξαπλωμένος. Αυτός ο νούς, αθεράπευτα νευρικός, περπατάει συνέχεια.
Θα μπορούσα να κάτσω;
Δεν ξέρω, απλά δεν θυμάμαι πως είναι να κάθεσαι. Ίσως να είναι πιο αναπαυτικά, ίσως και πιο σίγουρα. Εγώ πάντως δεν κάθομαι. Έχω μια δουλειά να μου το θυμίζει, μια εσώτερη λαμπάδα που δεν σβήνει εύκολα, συνεχώς μου καίει τα δάχτυλα όποτε ηρεμεί η φλόγα της.  Μια σκέψη είναι ότι γράφω για να περπατάω, ακόμα και τις ώρες που θεωρητικά κάθομαι.

Πιθανόν συγκριτικά με άλλους, τα βήματα μου να είναι παιδιάστικά, αστεία και άνευ σημασίας. Αλλά είναι δικά μου..
Περπατώ λοιπόν, αλλάζω τα πάντα και μεταμορφώνω τα γύρω μου και τα μέσα μου. Για χρόνια πίστευα ότι ήμουν εγκλωβισμένος σε ένα αέναο κύκλο. Σπίτι-Δουλειά-Οικογένεια. Έχω την αίσθηση ότι κάνω μικρές κλοπές, στον κύκλο. Κάποιες στιγμές περπατάω πιο αργά και κάποιες άλλες περπατάω πιο γρήγορα, άλλοτε περνάω απέναντι με ταχύτητα. Άλλοτε πάλι κουβαλάω μαζί μου τα πράγματά μου, τα χόμπι μου, τις συνήθειές μου, αυτές που μου θυμίζουν ότι ζω.
Λοιπόν, τι πιο ωραίο από το να είσαι εγκλωβισμένος με την αίσθηση της ελευθερίας; Εξάλλου ποτέ δεν θα γίνουμε πραγματικά ελεύθεροι.
Και καλύτερα, γιατί θα μέναμε μόνοι ...

9 σχόλια:

cloudsinthemirror είπε...

Ξέρω τι εννοείς. Σαν τα χάμστερ πάνω στη ρόδα τους. Η μόνη αίσθηση απόδρασης ή περιπλάνησης,αν προτιμάς.

fog είπε...

Η πιο μακροχρόνια σχέση μίσους και πάθους μου. Ελευθερία και μοναξιά ή... ;
Στο ενδιάμεσο, ατελείωτες διαδρομές χωρίς να απομακρυνθώ από τη θέση μου.
Stationary traveller το είπαν οι camel και εγώ συμφώνησα.

http://www.youtube.com/watch?v=MKBwku-PsPY

Καλό απόγευμα :)

nkarakasis είπε...

Σαν τα χάμστερ στην ρόδα..
Το Stationary Traveller μου ταιριάζει καλύτερα...
ή μάλλον,
As i walk in the valley of death..
Εξάλλου, όλοι για το τέλος ζούμε, ένα τέλος που θα κοιτάξουμε πίσω με ικανοποιήση.. Όχι των αλλονών αλλά την δικιά μας ικανοποίηση.

Καλό απόγευμα..
ΥΣ. Με καταδιώκουν σπάμερ στα άρθα του blog και συνήθεια τους είναι να γράφουν ακαταλαβίστικα σε post του παρελθόντος. Δεν γράφουν στο τρέχων, αλλά στα παλιά. Ποιό το όφελος; τι κερδίζουν; Τεστάρουν κάποιο software; έχει κανείς κάποια ικανοποιητική απάντηση;
Επίσης περίεργο είναι ότι το κάνουν με όνομα google και όχι σαν ανώνυμοι..

cloudsinthemirror είπε...

Τι είναι "σπαμερ";

nkarakasis είπε...

ένας που στα σπάει με μηνύματα χωρίς ουσία..

δες εδώ την disa

http://sokinfun.blogspot.com/2007/12/blog-post_26.html

εχει γεμίσει το blog δεξια και αριστερά με τέτοια και βαριέμαι να τα διαγράψω... Μόνη λύση ο μετριασμός σχολίων αλλά δεν είμαι θετικός σε αυτήν την σκέψη...

cloudsinthemirror είπε...

"Βαριέμαι να τα διαγράψω",λες;
Υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση από τις διαγραφές;;;

Alex είπε...

Η περπατησιά σας δεν εμποδίζεται ! (να μια ελευθερία απερι-όριστη),η σκέψη σας επίσης(άλλη μια)!
Όταν κουβαλάτε/με μαζί σας/μας τα πραγματά σας/μας γινόσαστε/μαστε αξιοζήλευτος/τοι (αυτή κι'άν είναι ωραία ελευθερία)...και το βασικό : δεν υπάρχει πόθεν έσχες σ'αυτό το κουβάλημα !

nkarakasis είπε...

Η περπατησιά μου ε;
με κάνει αξιοζήλευτο ε;

Πόθεν έσχες; το πρωί με τον καφέ, έχει σχέση ;

Και οι Βεδουίνοι κουβαλάν την πραγμάτια του, αλλά δεν τους βρίσκω και τόσο αξιοζήλευτους. Ενδιάφερον μπορεί.

Alex είπε...

αισθανθήκατε καλυτερα τώρα που αναφέρθηκα στην περπατησιά σας ?
δεν αναφερόμουνα όμως στην δική σας περπατησιά, σημείο αναφοράς ήτανε όντας γενικά ομιλούσα.
Ούτε στους Βεδουίνους αναφερόμουν ,αυτοί κουβαλάνε στην κυριολεξία την πραμάτια τους ενώ εμείς κουβαλάμε όταν θέλουμε ότι θέλουμε (στην ψυχή μας) ...κύριε Νίκο!