Σελίδες

4/7/13

Αγαπημένη Άννα

Αγαπημένη μου Άννα,

Σήμερα και πάλι σκεφτόμουν τις ελάχιστες στιγμές που βρεθήκαμε μαζί. Μου χαμογέλασες και ήρθε η καλοκαιριά· με άγγιξες και ένιωσα σαν νησί που ξεπλένεται από τις στάλες·
Υπήρξα αδύναμος να μείνω για πολύ ώρα στην θέα των ματιών σου· ντράπηκα· αυτό ζητώ να μου το συγχωρήσεις και να μου δώσεις ακόμη μία ευκαιρία να παλέψω με τα αισθήματα μου· θα μείνω.











  

2 σχόλια:

Alice,Blueheart, Hermionie and other story-tellers.... είπε...

:) Περιγράψατε την αντίδραση πολλών ανθρώπων όταν έχουν μία "Άννα" δίπλα τους. Δεν έχουν όλοι τη δύναμη να παλεύουν δυστυχώς.

nkarakasis είπε...

Θέλει περισσότερη δύναμη για να παραιτηθείς. Φαντάσου, μόνο τις σκέψεις που θα βασανίζουν διακαώς το αδύναμο κεφάλι. Υπάρχουν βέβαια και οι περιπτώσεις που δεν αξίζεις να παλέψεις. Αλλά μάλλον αυτό εκπίπτει από άστοχες αποφάσεις.