Η ροδιά στο μπαλκόνι μου έχει κρατήσει τα φύλλα της, κίτρινα από το καιρό αλλά με τα κλαδιά αγέροχα, σαν μια έκφραση πείσματος. Δεν μου απαντάει, εκφράζει μια στωικότητα όταν της μιλάω, σαν να μην υπάρχω καθόλου. Φαντάζομαι θα έχει κάποια παράπονα από εμένα, δεν της μιλάω πλέον συχνά - ίσως για αυτό-. Της είπα σήμερα ότι στεναχωρήθηκα που πέρασε στην μη ζωή μια καλή κοπέλα που διάβαζα τις αναρτήσεις της στο Facebook, και πάλι δεν μου απάντησε - σαν να μην την ταράζει ο θάνατος -.
Τι είναι ο θάνατος για εσάς τα φυτά, την ρώτησα και το αεράκι που έκανε τα κίτρινα φύλλα να θροιζουν, μάλλον μου απάντησαν. Ένα τίποτα, ένα κλαδάκι πεσμένο μπροστά σε ένα δάσος.
Κάπως έτσι το σκέφτομαι και εγώ της είπα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου