Σελίδες

16/10/08

Οργή!



Οργή ! Ο μανδύας της εσώτερης εγκράτειας, ξεδιπλώνεται, ποτίζεται με τις φωνές, διατηρείται με την αναλγησία. Οι καταστάσεις νοτίζονται, θεριεύουν, αναπτύσσονται σε δρόμους διάφορους του λογικού, το παράλογο εκφράζεται, το άπρεπο πράττεται. Τι είναι πιο βαρύ στον ουρανό από την οργή της φύσης, τι είναι πιο βαθύ στην θάλασσα από την οργή του Ποσειδώνα;

Οργή! Σαν την βλέπεις να υφαίνεται στο μάτι, σύντομα θα την ακούσεις να έρχεται σαν την βροντή μετά την αστραπή, σαν την ηχώ που ακολουθεί την έκρηξη. Μα τι είναι αυτό που διαπερνά την λογική και καλεί την οργή να αναδυθεί από τα Τάρταρα του παραδείσου ; Μια πίεση; μια λάθος στιγμή; μια παλιά εσωτερική πληγή που αναδεύεται αργά ;

Οργή ! Κάνεις δεν την κοιτά στα μάτια, είναι του σκότους, είναι πύρινη και θλιβερή συνάμα. Όταν ο ήρεμος, ο μεταξένιος άνθρωπος με τους λεπτούς τους τρόπους την νιώσει μέσα του, κάνει προσπάθειες να την τιθασεύσει, καμιά φορά εις μάτην, σαν το ηφαίστειο εξαπλώνεται. Ο άγριος, ο νευρικός την φυλάει μέσα του, την έχει έτοιμη ανά πάσα στιγμή, σαν όπλο, σαν ασπίδα..

Μα τι είναι η οργή που κατακτά το βλέμμα, τι είναι το συναίσθημα όταν επικρατεί της λογικής ; Είναι η αρχή της αδιαφορίας ; Πολλά τα ερωτήματα σε μια απάντηση, αυτή που γνωρίζω εγώ για μένα και εσύ για σένα. Μα όταν το πανωφόρι σε τυλίξει, σε αγκαλιάζει, νομίζεις στοργικά, μα έρεβος οι προθέσεις. Σαν τον διάβολο τρυπώνει και κρατεί τα ηνία της καλοσύνης με ύφος στωικό, μειδίαμα σατανικό. Και δεν σε αφήνει μέχρι να ανασάνεις μια φορά δυνατή και τελευταία. Μα θα είναι αργά σαν γνωριστείτε, είναι από τις παρέες που σε τραβούν στα Διονύσια πάθη, για λίγο όμως καθότι τα σύνορα με τον Καιάδα είναι κοντινά.

Μετά την οργή, πολλά τα μονοπάτια. Στον περήφανο, η οργή διατηρείται σαν το βάζο που κρατεί τα λουλούδια, ώσπου μια μέρα θα θεριέψει πάλι και μόνο η αγάπη μπορεί να καταλύσει την λαίλαπα. Στον ελαφρύ και κακόβουλο, ξεχνιέται και εξατμίζεται με την ριπή του ανέμου. Από τους δυο, ο επικίνδυνος είναι ο δεύτερος βέβαια, γιατί σκοπός του δεν είναι η προσωπική του εκτόνωση, αλλά το θρυψάλιασμα των διπλανών ψυχών, με τρόπο αποκρουστικό, αργό, βασανιστικό καθότι θα το επαναλάβει ξανά και ξανά...

Αλλά ποτέ δεν ξεχνώ τον νοτισμένο, αυτόν που πίνει καφέ και γελάει μαζί της, αυτόν που αναμοχλεύει τις σκέψεις για να την βρει, αυτόν που πιέζει το σπυρί να ομολογήσει. Αυτόν τον τρέμω, δεν το κρύβω, δεν έχω λόγια να πω για αυτόν, παρά αγάπη, μόνο αγάπη.. και όπου βγάλει ..

Σε παρακαλώ όμως μην φωνάζεις, κράτα το μένος μακριά μας για λίγο,.. έλα να πιούμε ένα τραγούδι παρέα, έλα να κρατηθούμε γερά από αυτό το τελευταίο ζεϊμπέκικο και μετά σου υπόσχομαι θα σε ρωτήσω πως σε λένε..

Αφιερωμένο σε αυτούς που πιστεύουνε ότι ο θυμός και η οργή κάπου οδηγάει, σε αυτούς που οδηγάνε και εξάπτονται, σε αυτούς που ζούνε και δεν ζούνε .. Και αυτός ο κόσμος χρειάζεται ένα χαμόγελο, τόσο δα μικρό, σαν τα παιδιά ..

3 σχόλια:

Φαίδρα Φις είπε...

Από τους δυο, ο επικίνδυνος είναι ο δεύτερος βέβαια, γιατί σκοπός του δεν είναι η προσωπική του εκτόνωση, αλλά το θρυψάλιασμα των διπλανών ψυχών, με τρόπο αποκρουστικό, αργό, βασανιστικό καθότι θα το επαναλάβει ξανά και ξανά...

μου άρεσε το κείμενό σου,
είναι αληθινό και συμβαίνει
όμως θα πρέπει να διερευνούμε και τις αιτίες που προκαλούν την οργή
οι προσλαμβάνουσες ορίζουν κάθε φορά και το είδος της οργής,
έγραψα γι'αυτό και στον Προμηθέα,
από ένα χωρίο της Ιλιάδας που αφορά
τη μήνιδα του Αχιλλέα,
κατά του Αγαμέμνονα,
την οποία και εκτιμώ ως άκρως δικαιολογημένη,
εννοώντας μ'αυτό,πως όταν αδικείται
κάποιος κατάφωρα,
δεν μπορεί να μείνει παθητικός και να μην αντιδράσει,
αν γυρίσει και το άλλο μάγουλο
αυτό είναι η τρέχουσα και παρακμάζουσα-δυνητικά-χριστιανική ηθική,
το οφθαλμόν αντί οφθαλμού,πάλι
είναι η εκδίκηση,
που σαφώς δεν εμπεριέχεται στις αξίες του χριστιανισμού,
δεν πρόκειται καν για αξία,
κι όμως...
η ψυχολογία και ψυχοθεραπεία λέει
πως είναι ένα υγειές μέσο
για να ισορροπήσουμε

συμπεραίνω πως η οργή-με αιτία και υπόβαθρο έστω και υποβόσκον-
είναι φυσιολογικό πράγμα
αρκεί να μη μας καταβάλλει

τέλος πάντων,αυτή η συζήτηση μπορεί να αναχθεί σε πολλά πεδία και να αναλυθεί σε πολλά πεδία

συγνώμη για την πρωινή φλυαρία μου πάλι...

καλημέρα
σε φιλώ

υ.γ. θέλω να ρωτήσω,χωρίς να γίνομαι αδιάκριτη.Έχεις καμία σχέση με τον λογοτέχνη Κώστα Καρακάση?

nkarakasis είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Φαίδρα Φις είπε...

διάβασα εκεί που μου έδειξες,
μάλλον συμφωνώ μαζί σου αλλά θα πρέπει να το επεξεργαστώ λίγο περισσότερο
αποφεύγω τα βιαστικά συμπεράσματα,
πωπω γενεαλογικό!
μπράβο,είσαι πολύ τυχερός πράγματι
και λίγο άτυχος από την άλλη,
με την έννοια της ευθύνης απέναντι στους προγόνους-συγγενείς σου,
αφού είναι ήδη καταξιωμένοι

είμαι σίγουρη πως τα καταφέρνεις τέλεια!
σ'ευχαριστώ για όλα όσα λες και πιστεύεις για μένα

θέλω να είσαι καλά
σε φιλώ ξανά