9/2/09
Waltz of the Lost Dreams
Γρικώ την ανάσταση μέσα σου,
οσφραίνομαι την επανάσταση στα σπλάχνα σου,
Ασθμαίνω άφωνος την αίσθηση του ποταμού στα σωθικά σου.
Μα μην λυγάς, μην μεμψιμοιρείς .
Τα βήματα της ζωής είναι μπροστά,
και εσύ ακριβώς από πίσω.
κοιτάς σαν την πιο μικρή αμαρτία, πίσω από τα στάχυα,
σαν την μικρή κουκκίδα που ελπίζει να γίνει σφαίρα,
σαν την μπίλια που αγωνιά να ενωθεί με τις άλλες,
σαν το λουλούδι που ξεδιπλώνει τα φύλλα του να βρει το φως..
Και σου λέω τούτο :
της σαϊτιάς η δόξα είναι κούφια,
μα της καρδιάς το χαμόγελο πλατύ και απέραντο,
σήκω κόρη μου, αυτό το βαλς είναι δικό σου
κρατάει μια ζωή και μια ζωή ποτέ δεν φτάνει...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
12 σχόλια:
Οταν η κόρη σου μεγαλώσει και διαβάσει αυτές τις γραμμές σίγουρα θα είναι περήφανη για τον μπαμπά της. Μπράβο πολύ ωραίο, πολύ τρυφερό, πολύ δυνατό. Ζηλεύω....
Πηνελόπη
Ζηλιάρα μου εσύ !
...γειά σου, Νικόλα, με την τρυφερότητα στην ψυχή...
Καλημέρα Vango! ευχαριστώ που πέρασες, τρυφερός ο λόγος σου..
...είναι ευχαρίστηση να βλέπω τον ιστοχώρο σου. Προσφέρει δροσιά, ξεκούραση, σκέψη σε άλλο επίπεδο !!!...
α ρε Vango, πρέπει να έχεις ηρεμία μέσα σου. Το νιώθω και το ευχαριστιέμαι, να 'σαι πάντα έτσι και κάποια στιγμή να μας πεις το μυστικό.. η αγάπη ε; άσε μην μου το πεις πρέπει να "μεγαλώσω.." πρώτα..
Είναι υπέροχο, πολύ τρυφερό, δάκρυσα όταν το διάβασα απο συγκίνηση...πόσο όμορφα νιώθω όταν "σε διαβάζώ" κάθε φορά!!!
Ευχαριστώ καλή μου με το ομορφότερο όνομα. Φτωχές οι απαντήσεις, ορφανές οι λέξεις μου σε τέτοια σχόλια..
Να 'σαι καλά να προχωράς..
Άφωνος, αιθεροβάμον ταξιδευτής στο ουράνιο μονοπάτι των αναμνήσεων. Η μελωδία της ευτυχίας και της ποίησης. Πολλές ζωές σαν μια ζωή ή μια ζωή χωρίς αρχή και τέλος;
Ποτέ μια ζωή δεν είναι αρκετή Μιχάλη, πάντα πρέπει να ετοιμάζουμε την επόμενη..
να 'σαι καλά να δεις τα "μικρά" σου όνειρα μεγάλα... στο εύχομαι από καρδιάς..
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ! ΩΡΑΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙ ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΕΣ ΚΑΙ ΣΥ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ!
Καλώς σε βρήκα, και καλώς σε γνώρισα Εύη μου!
Δημοσίευση σχολίου