Αυτή η ξαστεριά, γδύνει τον ουρανό.
Το κεφάλι γυρίζει σε κύκλους, ποτό ανακατεμένο με τρελή διάθεση, γέλιο νευρικό, παρέες, χαμόγελα, κρυφά κοιτάγματα και ...
Τώρα μόνος με το ποτήρι, ένα κρυστάλλινο τετράγωνο ποτήρι, ιδρωμένο από τους πάγους που γυρνάνε ανώφελα μέσα στο καστανοκίτρινο υγρό. Το κοιτάω να λαμπυρίζει μέσα στο σκοτάδι και σκέψεις περίπλοκες, μικρό ταξίδι του μυαλού, μνήμες μιας επιφάνειας στην οποία δεν περπάτησα, ένα σανίδι που ακόμα και δεν έχω ακροβατήσει επάνω. Δυο μάτια σκοτεινά, βαμμένα έντονα να σε κοιτούν έντονα και να βιάζουν την κάθε μύχια σκέψη, το κάθε συναίσθημα ...
Μέσα σε ένα ποτήρι, ζάλισα την ζωή μου.
Χαμογέλασα, κοίταξα μακριά, στον ορίζοντα, τα μιάσματα του ουρανού, τον Βέγκα και την Αφροδίτη, παρανυφάκια της Σελήνης..
Την κέρδισα την ζωή μου γαμώτο, δεν μου την χάρισαν...
Το κεφάλι γυρίζει σε κύκλους, ποτό ανακατεμένο με τρελή διάθεση, γέλιο νευρικό, παρέες, χαμόγελα, κρυφά κοιτάγματα και ...
Τώρα μόνος με το ποτήρι, ένα κρυστάλλινο τετράγωνο ποτήρι, ιδρωμένο από τους πάγους που γυρνάνε ανώφελα μέσα στο καστανοκίτρινο υγρό. Το κοιτάω να λαμπυρίζει μέσα στο σκοτάδι και σκέψεις περίπλοκες, μικρό ταξίδι του μυαλού, μνήμες μιας επιφάνειας στην οποία δεν περπάτησα, ένα σανίδι που ακόμα και δεν έχω ακροβατήσει επάνω. Δυο μάτια σκοτεινά, βαμμένα έντονα να σε κοιτούν έντονα και να βιάζουν την κάθε μύχια σκέψη, το κάθε συναίσθημα ...
Μέσα σε ένα ποτήρι, ζάλισα την ζωή μου.
Χαμογέλασα, κοίταξα μακριά, στον ορίζοντα, τα μιάσματα του ουρανού, τον Βέγκα και την Αφροδίτη, παρανυφάκια της Σελήνης..
Την κέρδισα την ζωή μου γαμώτο, δεν μου την χάρισαν...
9 σχόλια:
Τι μορφο κλιμα που δινεις αυτες τις μερες..,καλοκαιρινο και συνεχιζει ταξιδιαρικο(με λιγο διαφορετικο τροπο,βεβαια)!Το κομματι εδεσε αψογα με το κειμενο!
Πολυ ομορφη,πολυ δυναμικη,μια αγανακτισμενη ικανοποιηση η τελευταια σου φραση..
τί έχεις βρε Νικόλα μου; κάτι έχεις αυτές τις μέρες...
που χάθηκες από το μέσεντζερ;
πολύς πόνος η ανάρτησή σου αυτή...
Ικανοποίηση βρε Ελπίδα, καλά το είπες.
Απλές σκέψεις, κάτω από αυτό το υπέροχο τραγούδι ήταν μόνο..
Και ναι, το μόνο που μου "χάρισαν" είναι τον τρόπο σκέψης, όλα τα άλλα τα κέρδισα μόνος μου, όσα κέρδισα βέβαια, γιατί έχασα και αρκετά στη διαδρομή.
Να' σαι καλά που πέρασες.
Εβίτα, σιγά τον πόνο, απλές σκέψεις ..
Ολα εχουν το τιμημα τους..απογοητευτικο θα ταν να μην ειχες χασει τιποτα..μαθαινεις να αξιολογεις τα πραγματα καλυτερα ετσι..
Πλεον(αστειο μου ακουγεται το "πλεον"..)εχω αντιμετωπισει αρκετα φιλικα τους "αποχωρισμους" απ τους κακους μου χειρισμους και τις "συναλλαγες" μου..σε σημειο που καμια φορα οχι απλως δεν με ξενιζουν αλλα με γοητευουν..
Ξερεις αν δεν ημουν τοσο πνιγμενη απ το συναισθημα,ισως και λιγο απ το παραπονο..να μην το ελεγα αυτο,ομως τωρα εχουν πεσει οι αντιστασεις της "ανωτεροτητας",της λογικης..εχεις νιωσει ποτε οτι δεν ανηκεις στον χωρο που βρισκεσαι?Οτι εισαι χαμενος παρανομα σ ενα μερος που δεν θα μαθεις ποτε τη γλωσσα..και κανεις δεν μιλαει τη δικη σου..?ετσι βρισκομαι χαμενη κι εγω,μπροστα σ ενα προθυμο αλλα "κουφο" ακροατη,να με φερνει στην τρελα η αντιθεση της θελησης και της ανικανοτητας του..
Με τρωει η "ανωτεροτητα" μου και δεν μπορω να μιλησω, να το αποδεχθω..ομως δεν το αντεχω..ισως αυριο που θα χω επανελθει να το μετανιωσω αυτο,ομως αποψε ενιωσα καλυτερα..μου κανει καλο η συντροφια σας(η δικη σου και του Μιχαλη)
Καληνυχτα..
Το ανθρώπινο είδος ζει σε αγέλες, συμπεριφέρεται σαν κομμάτι ενός παζλ, αλλά έχει την ιδιότητα να σκέφτεται και να αντιδρά πέρα των ενστίκτων και της κοινής σκέψης και συμπεριφοράς.
Από την μία είναι καλό, από την άλλη κάποιες φορές άβολο. Αλλά δεν αλλάζει όμως, είναι έτσι.
Μην προσπαθείς να αντιληφθείς γιατί είσαι άνθρωπος, αλλά σκέψου πως μπορείς να γίνεις καλός/χρήσιμος άνθρωπος.
Φιλιά.
Σήμερα δεν παίρνω εφημερίδα
δεν με νοιάζουν οι καημοί της γης.
Διάβασα τα μάτια σου και είδα
όμορφα τα νέα της ζωής.
Σαν παιδί γυρνώ μέσα στις στράτες
κι έχω τόση αγάπη στην καρδιά.
Γέμισα τις τσέπες σοκολάτες
για να τις μοιράσω στα παιδιά.
ΥΣ: * Κουφαλίτσα νυχτοπερπατάς, το τσούζεις, καμακώνεις και τις μπερδεμένες, εύγε ποιητή!
* * Μ’ αρέσουν οι βαμμένες, οι κουρασμένες, οι πλανεμένες, οι βυζομένες, οι περπατημένες, εξαιρούνται οι μαλακισμένες και οι δυσκοίλιες
* * * Με τη ζωή μου…ζάλισα τα ποτήρια...
* * * * Ρε Ψωμιάδη της κοσμογραφίας μιάσματα η Αφροδίτη και ο Βέγκα; Τι φταίνε τ’ άστρα αν δεν σου έκατσε η παρδαλή; Τα φεγγάρια ίσως…
+++++ Ελπίδα αποκλείεται να καταλαβαίνεις ότι καταλαβαίνεις με τον τρόπο που το καταλαβαίνεις και να πίνεις καπουτσίνο φρέντο. Πας στη Τρούμπα με ξεναγό και βλέπεις το μουσείο Νταλί, στα καμάκια τα δύσκολα βλέπεις την τρελα και την αντιθεση της θελησης και της ανικανοτητας, ρε δεν παίζεσαι σου λέω! Τα πάντα όλα.
Όταν γυρίσω απ’ τη θάλασσα θα σας γράψω και ανέκδοτο. Φεύγω, με στείλατε αδιάβαστο
Για όλα φταίνε τα άστρα , νέε μου.. Κοίτα να κάτσεις στην Θάλασσα και άσε τα ανέκδοτα.
Να και το ποίημα ..
Μιχαλη μου μ εκανες να ξεκαρδιστω!Πως σου ερχονται ολα αυτα,μου λες?
Ο ενας λυνει κι ο αλλος δενει..τι θα σας κανω?
Να σαι καλα βρε Νικο..φιλια κι απο μενα..
καλα να περναμε!(καλη διασκεδαση Μιχαλη που πας παραλια κι εμεις εδω ψηνομαστε!)
Δημοσίευση σχολίου