άραγε τι θα ήταν ο ουρανός αν κανένα μάτι δεν τον κοίταζε;
Υπάρχουν αυτοί που κοιτάν το δάχτυλο και αυτοί που κοιτάν τον φεγγάρι. Και εγώ κοιτάω το δάχτυλο μόνιμα, αυτή είναι η κατηγορία μου ..
Λοιπόν δεν μπορεί, το κάθε βρώμικο δάχτυλο να μου δείχνει το οποιαδήποτε φεγγάρι. Πρέπει πρώτα να αποδείξει τον εαυτό του και μετά ..
Εξάλλου, μου φαίνεται δύσκολο να πιστέψω ότι η γη είναι τόσο βρώμικη που η μόνη λύση βρίσκεται στο φεγγάρι. Επιμένω να ψάχνω στην γη και το δάχτυλο αυτό με ξενίζει. Με κάνει να αντιδρώ όταν μου δείχνει το φεγγάρι..
Λοιπόν δεν μπορεί, το κάθε βρώμικο δάχτυλο να μου δείχνει το οποιαδήποτε φεγγάρι. Πρέπει πρώτα να αποδείξει τον εαυτό του και μετά ..
Εξάλλου, μου φαίνεται δύσκολο να πιστέψω ότι η γη είναι τόσο βρώμικη που η μόνη λύση βρίσκεται στο φεγγάρι. Επιμένω να ψάχνω στην γη και το δάχτυλο αυτό με ξενίζει. Με κάνει να αντιδρώ όταν μου δείχνει το φεγγάρι..
6 σχόλια:
αυτό με το δάχτυλο και το φεγγάρι (θυμάμαι ότι πρώτη φορά το είχα δει μικρός σε μια ταινία του Μπρους Λη που καρπαζώνει ένα πιτσιρικά επειδή δεν πρόσεχε) με κάνει να αντιδρώ επίσης σα παιδί... γενικά δεν θέλω να μου δείχνει κανείς τίποτα... δεν υπάρχει διδάσκαλος τελικά, υπάρχει διαρκής μαθητεία, διαρκής και ατελεύτητη...
πράγματι, η μαθητεία είναι διαρκής και πάντα θα είναι ατελής.. έτσι πρέπει να νιώθουμε ..
Πρέπει να είμαστε και λίγο υποψιασμένοι στις προθέσεις του δάχτυλου..
Καλώς ήρθες,
Έχω την άποψη ότι η μεγαλύτερη πλάνη, η μεγαλύτερη χειραγώγηση συντελείται όταν προσπαθούν να σε πείσουν ότι αυτό που θέλουν είναι αυτό που χρειάζεσαι. Όταν τα θέλω (μας) τους για κόσμους μαγικούς κι ονειρεμένους βρίσκονται μακριά από την προσωπική εμπειρία και παράδειγμα του καθενός μας, στην νοητή γραμμή από την άκρη του δακτύλου του δείκτη έως το «φωτεινό μονοπάτι» στο άπειρο στη χώρα του ποτέ. Κι εγώ θυμώνω με τους δογματικούς παντοδείκτες. Δεν αγαπώ τα λάθη μου αλλά είναι σημεία του δικού μου δρόμου.
Μιχάλη, κάποιες φορές (και είναι ανθρώπινο) αγανακτούμε με το περιβάλλον μας, αγανακτούμε με την έλειψη της ικανοποίησης, την έλειψη γενικώς και αορίστως και τότε κοιτάμε το φεγγάρι.
Όσοι δεν κοιτάνε το φεγγάρι, κατηγορούνται ότι κοιτάν το δάχτυλο, καθότι για αυτούς φεγγάρι είναι ο στόχος.
Πόσο έυκολο, αλήθεια είναι να χειραγωγήσεις, να μαγέψεις τον απελπισμένο;
Ακριβως το ιδιο θα ελεγα Νικο μου..!Το φεγγαρι ειναι το διαλειμμα των κουρασμενων και κατ εμε των συνετων,οχι ομως ο τροπος ζωης..
Καμια φορα βεβαια αντιλανβανομαι οτι χαζεψα ασυνειδητα στη θεα του φεγγαριου-δεν μπορω να το αρνηθω ειναι υπεροχη και γι αυτο το λογο,αν σε παρασυρει,ειναι τοσο δυσκολη η επιστροφη..η ανποφευκτη συγκριση με την πραγματικοτητα,βλεπεις..
Συνεχιζω ομως να θεωρω ματαιο να αγναντευει κανεις πανω στο βουνο της απελπισιας ενα ονειρο,ενα "θελω"..γιατι καθε φεγγαρι ειναι ενα "θελω"..Ειναι ανθρωπινη αναγκη το ονειρο,ομως παραμενει μια αυθαιρετη εικασια..ποιος ξερει τι ειναι αυτο που μπορει να τον κανει ευτυχισμενο?Διαπιστωσα τη δικη μου πληρη αγνοια,την κατηγορησα με την ελλειψη αυτογνωσιας και με την ματαιοδοξια μου..,αργοτερα καταλαβα πως κανενας δεν ξερει..η θεα του φεγγαριου και η υποδειξη του ειναι εν μερει θρασος,κυριοτερα ομως αιθεροβασια..Ενα παιχνιδι του μυαλου,δεν ζεις τιποτα και νομιζεις οτι ζεις τα παντα..
Καλη σου νυχτα ποιητη..ηθελα πολυ να πω κατι και για την καινουρια αναρτηση,ομως με πουλησαν και μαλιστα πολυ φτηνα,οι αντοχες μου..Με λυπη και εγωισμο ομολογω την απιστευτη κουραση των τεκευταιων ημερων..
Να σαι καλα..
ωω μην κατηγορούμε το φεγγάρι, υπάρχει για να μας δείχνει ότι όλα στην ζωή μας δεν είναι καμωμένα με τον τέλειο τρόπο. Αλίμονο, πάντα κάπου θα κοιτάμε, είναι ανθρώπινο. Αλλά μην κατηγορείτε αυτόν που κοιτάει το δάχτυλο με καχυποψία, φαντάσου να μην υπάρχει η αντίρρηση.
Τα όνειρα είναι ο στόχος, όχι ο σκοπός. Είναι η δύναμη, το σχοινί που τραβάει το καράβι, ποτέ το καράβι..
Καληνύχτα Ελπίδα, ξεκουράσου. Άσε την άλλη ανάρτηση. Είναι φανερό ότι τις τελευταίες ημέρες δεν προσφέρω έργο, μόνο ερωτήσεις.
Δημοσίευση σχολίου