Δεν άφησα τον σχολιασμό κάτω.. Σήμερα ήταν μια από τις δύσκολες μέρες, λόγω δουλειάς. Μόλις γύρισα, ιδρωμένος και κουρασμένος...
Ναι πράγματι Μιχάλη, ο Θεός δεν ασχολείται με πιστούς και με άπιστους, το ίδιο του κάνει. Καμιά φορά πιστεύω ότι δίνει και άλλους χαρακτηρισμούς, όπως αφελής, κόλακας, καλός, κακός, ενθουσιώδης κ.α. Τον βρίσκω πολύ εύκολο τον χαρακτηρισμό, Πιστός, άπιστος για έναν Θεό. Νομίζω ότι μπορεί να διαβάζει τις καρδιές, καλύτερα από εμάς.
Ένας κύκλος που εφάπτεται Μιχάλη.. που θα πάει θα με πείσω για την αναγκαιότητα του.. Ευχαριστώ που υπάρχεις εδώ μέσα.. και στην σκέψη μου. Ελπίζω να σου άρεσαν τα Fados..
Καταπληκτικη φωνη Νικο μου,δεν την ειχα ξανακουσει..ιδιαιτερη προσωπικοτητα στη χροια και στα κομματια.. Η ζωη ειναι σαν μια καπριτσιοζα,εντυπωσιακη γυναικα..επθυμια για τον καθενα-ικανοποιηση σε μια ηδονικη και φιληδονη φιλαρεσκια..Πως θα διεκδικουσες ενα τετοιο πλασμα? -"Στερωντας" του την διαφορετικοτητα του,αλλα ποτε το σεβασμο που "αρμοζει" στην αριστοκρατικη παρουσια.. Το συναισθημα δεν εχει λογο πλεον,παρα μονο η πνοη του μεσα απ την ηθικη καιτη συνειδηση,πρεπει να αποδειξεις τη δυναμη και την ψυχραιμια σου απεναντι σε καθε λικνισμα.. Μην την αφησεις λοιπον να σε παιδεψει,επιδειξε τη σταθεροτητα σου,ειμαι σιγουρη οτι μπορεις,οι αντοχες μας απεχουν πολυ απο εκει που οι ιδιοι πιστευουμε..
Ελπιζω να μου επιτρεψεις τη μικρη παρατυπια,ηθελα να προσπαθησω να δω ενα πλανο μεσα απο ενα ζευγαρι ανδρικα ματια.. Καλε μου Μιχαλη,ξερω πως γι αυτο που θα πω ειναι πολυ πιθανο να μου χρεωθει καποια προκαταληψη,ομως δεν μπορω να αντιληφθω,να δεχθω,να αντεξω το θανατο σαν λυτρωση,σαν ινδουιστης στο δογμα των ουπανισαδων αισθανομαι..Εν μερει απαξιωνουμε τη ζωη,μ αυτο τον τροπο,που ειναι το μονο σιγουρο που εχουμε(σιγουρο με την εννοια του υπαρκτου)..
Βρε συζήτηση που ανοίξαμε... Ο θάνατος είναι το τέλος ενός κύκλου Ελπίδα( σωστά; με την ανωνυμία, καλά τα πάω;) Σαφώς είναι απεχθές, μα όχι κάτι μη υπαρκτό. Στο κάτω-κάτω, όλοι για τον θάνατο ζούμε, τι θα αφήσουμε πίσω, πόσα.. Ακόμα και η αγάπη είναι πολύτιμη κληρονομία που μπορούμε να αφήσουμε.
Η ζωή Ελπίδα, από όποια μάτια και να το δεις είναι το ίδιο.. Λικνίζεται τόσο ερωτικά σαν άνδρας δεμένος, όμορφος ή γυναίκα αισθησιακή, σαγηνευτική. Μαστιγώνει με το ίδιο ραβδί και σε καταπίνει με την ίδια ταχύτητα σαν θέλει. Δεν υπάρχει διαφορά καμία. Σημασία είναι να προσπαθείς να την κατακτήσεις και να μην σε κατακτάει, να ζεις, όχι να επιζείς..
Όσο για τις αντοχές, η μάνα μου λέει κάτι πολύ σοφό. Καθένας κουβαλάει τον σταυρό που του αρμόζει, ούτε μικρότερο, ούτε μεγαλύτερο.. ακόμα και αν νομίζει ότι είναι ο βαρύτερος όλου του κόσμου... δεν είναι, Όσο για τα τραγούδια, Θέλω να πάω Λισαβόνα, Πορτογαλία να ακούσω από κοντά μια τέτοια φωνή, αν η ζωή είχε στόμα, πιθανόν αυτός να ήταν ο ήχος της.. Να' σαι καλά, καληνύχτα..
Τίποτα δεν μας τρομάζει, είπαμε δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά στην ζωή αν δεν μας σέβεται, παρά μόνο να την νευριάζουμε με την συμπεριφορά μας.
Σωστα Νικο μου! Ηταν μια φιλολογικη και προσωπικη αποπειρα,σε σχεση με το οπτικο πεδιο των φυλων.Πιστευω κι εγω πως στην ουσια δεν υπαρχουν διαφορες στις εικονες της προκλησης της ζωης και γενικοτερα.. Ο θανατος ειναι υπαρκτος ομως ο καθενας μας ελπιζει λιγοτερο η περισσοτερο στο αμφιβολο "μετα".. Μου αρεσε πολυ αυτο που ειπες..ναι ειναι πολυ πιθανο να ταν τετοιος ο ηχος της! Καλη σου νυχτα..
Εγώ παιδιά την Κυρία την άκουσα και την είδα ζωντανά σε συναυλία στη Λισσαβόνα. Μ Α Γ Ε Ι Α ! ! ! Ελπιδάκι φαντάζομαι να την ακούς και να λιώνεις σαν παγωτό τον Αύγουστο. Ρε το ξαφνιασμένο με τη καλή καρδιά... Παει ο Ψαραντώνης στην Αθήνα και καθώς οδηγούσε μπαίνει σε έναν μονόδρομο, τον σταματάει ο αστυνομικός που ήταν παρακάτω και του λέει: Α: Που πας ρε κουμπάρε δεν βλέπεις ότι απαγορεύεται; Κι ο Ψαραντώνης: Ψ: Γιάντα μωρέ σύντεκνε σφουγγαρισμένα έχετε; Εχθές το βράδυ έβλεπά τον Βόλο απ' τις Σταγιάτες, περάσαμε τρία ζευγάρια καταπληκτικά. Η Λία Κολέτσου του Τάκη, εξελίχθηκε σε μοναδική μαγείρισσα. Ακόμα χωνεύω o λαίμαργος. Βλέπεις η κορώνα στο κεφάλι μου με μπούκωνε όλη την ώρα γιατί «έκοψα» ο καψερός. Η σοκολατόπιτα ήταν η χαριστική βολή στις ελπίδες μου για αξιοπρεπή εμφάνιση στα Σύβοτα την άλλη βδομάδα. Αύριο πάω ¨Όλυμπο ν’ αφήσω τον μεσαίο γιο, για το Γιωργάκη το σκεφτόμαστε. Ρε το Ελπιδάκι το ευαίσθητο, την κυρά Φροσύνη μας, τη νέα Πολυδούρη…
Αχ βρε Μιχαλη μου,να σαι καλα.. Αυτες τις μερες ζω μια κατασταση παρανοιας..γεγονοτα σε υπερμεγενθυση,κουβεντα για το τιποτα κι ολα αυτα εχουν αιτιο εμενα που ουτε εχω βγαλει αχνα,ουτε εχω κουνηθει.. Μ αφησαν οι γονεις μου,λογω δουλειας,να μην τους αδικω,υπο την προστασια των θειαδων μου και της γιαγιας μου(μενουν στον απο πανω οροφο).. Αρχικα πεταξε η σκουφια μου,με την αισθηση της αυτονομιας και της ευθυνης του σπιτιου(με εξαιρεση το μαγειρεμα-κινδυνος πυρκαγιας,δηλητηριασης-ελα να σου μαγειρεψω Μιχαλη,αν επιζησεις θα γινεις φιγουρινι!),βεβαια δεν υπολογισα υπο ποιων την αιγιδα ημουν..και αιθεροβατουσα! Νιωθω πνιγμενη απ την υπερβολη..τους εχει γινει εμμονη πως στεναχωριεμαι που λειπουν οι δικοι μου και δεν τρωω..Βλεπεις,τωρα διαπιστωσαν τις ποσοτητες φαγητου που κατναλωνω,με αποτελεσμα να μου χουν γεμισει το ψυγειο με οτι βαζει ο νους σου μηπως με παρασυρουν..ενα αξιοπρεπες παραδειγμα(ενδεικτικα) για εναν στοιχειωδη εγκλιματισμο,τετοια και αλλα παρεμφερη γεγονοτα σε αφθονια,με πλημμυριζουν καθημερινα.. Ξερω,το πιθανοτερο ειναι να σας εχω προκαλεσει γελιο,ομως μεσα στην καθημερινοτητα και οτι συνεπαγεται με αυτη,μπορουν να σε φερουν στην υστερια.. Αν δωσω σε κανεναν αστεγο ενα απ τα δυο οικογενειακα παγωτα που εχω λετε να νε περασει για τρελη?
Ελπίδα, αν κατάλαβα καλά και ο Μιχάλης είναι υπέρ των γαστρονομικών υπερβολών όπως εγώ οπότε δεν θα μας έπεφτε άσχημα να ντυθούμε άστεγοι, να καρπωθούμε τα υπερβάλοντα ελέη σου...
Πες address και πέτα από το μπαλκόνι τα ντολμαδάκια.. ο άστεγος που θα δεις.. Εμείς θα είμαστε..!
9 σχόλια:
...Και η ζωή είναι ένας κύκλος,
και ο θάνατος λυτρωτής. Αν πιστεύεις πραγματικά, κοντά στο θεό είναι η θέση όλων μας, ακόμα και ημών των απίστων.
Δεν άφησα τον σχολιασμό κάτω..
Σήμερα ήταν μια από τις δύσκολες μέρες, λόγω δουλειάς. Μόλις γύρισα, ιδρωμένος και κουρασμένος...
Ναι πράγματι Μιχάλη, ο Θεός δεν ασχολείται με πιστούς και με άπιστους, το ίδιο του κάνει. Καμιά φορά πιστεύω ότι δίνει και άλλους χαρακτηρισμούς, όπως αφελής, κόλακας, καλός, κακός, ενθουσιώδης κ.α. Τον βρίσκω πολύ εύκολο τον χαρακτηρισμό, Πιστός, άπιστος για έναν Θεό. Νομίζω ότι μπορεί να διαβάζει τις καρδιές, καλύτερα από εμάς.
Ένας κύκλος που εφάπτεται Μιχάλη.. που θα πάει θα με πείσω για την αναγκαιότητα του..
Ευχαριστώ που υπάρχεις εδώ μέσα.. και στην σκέψη μου.
Ελπίζω να σου άρεσαν τα Fados..
Καταπληκτικη φωνη Νικο μου,δεν την ειχα ξανακουσει..ιδιαιτερη προσωπικοτητα στη χροια και στα κομματια..
Η ζωη ειναι σαν μια καπριτσιοζα,εντυπωσιακη γυναικα..επθυμια για τον καθενα-ικανοποιηση σε μια ηδονικη και φιληδονη φιλαρεσκια..Πως θα διεκδικουσες ενα τετοιο πλασμα?
-"Στερωντας" του την διαφορετικοτητα του,αλλα ποτε το σεβασμο που "αρμοζει" στην αριστοκρατικη παρουσια..
Το συναισθημα δεν εχει λογο πλεον,παρα μονο η πνοη του μεσα απ την ηθικη καιτη συνειδηση,πρεπει να αποδειξεις τη δυναμη και την ψυχραιμια σου απεναντι σε καθε λικνισμα..
Μην την αφησεις λοιπον να σε παιδεψει,επιδειξε τη σταθεροτητα σου,ειμαι σιγουρη οτι μπορεις,οι αντοχες μας απεχουν πολυ απο εκει που οι ιδιοι πιστευουμε..
Ελπιζω να μου επιτρεψεις τη μικρη παρατυπια,ηθελα να προσπαθησω να δω ενα πλανο μεσα απο ενα ζευγαρι ανδρικα ματια..
Καλε μου Μιχαλη,ξερω πως γι αυτο που θα πω ειναι πολυ πιθανο να μου χρεωθει καποια προκαταληψη,ομως δεν μπορω να αντιληφθω,να δεχθω,να αντεξω το θανατο σαν λυτρωση,σαν ινδουιστης στο δογμα των ουπανισαδων αισθανομαι..Εν μερει απαξιωνουμε τη ζωη,μ αυτο τον τροπο,που ειναι το μονο σιγουρο που εχουμε(σιγουρο με την εννοια του υπαρκτου)..
Βρε συζήτηση που ανοίξαμε...
Ο θάνατος είναι το τέλος ενός κύκλου Ελπίδα( σωστά; με την ανωνυμία, καλά τα πάω;) Σαφώς είναι απεχθές, μα όχι κάτι μη υπαρκτό.
Στο κάτω-κάτω, όλοι για τον θάνατο ζούμε, τι θα αφήσουμε πίσω, πόσα.. Ακόμα και η αγάπη είναι πολύτιμη κληρονομία που μπορούμε να αφήσουμε.
Η ζωή Ελπίδα, από όποια μάτια και να το δεις είναι το ίδιο.. Λικνίζεται τόσο ερωτικά σαν άνδρας δεμένος, όμορφος ή γυναίκα αισθησιακή, σαγηνευτική. Μαστιγώνει με το ίδιο ραβδί και σε καταπίνει με την ίδια ταχύτητα σαν θέλει.
Δεν υπάρχει διαφορά καμία.
Σημασία είναι να προσπαθείς να την κατακτήσεις και να μην σε κατακτάει,
να ζεις, όχι να επιζείς..
Όσο για τις αντοχές, η μάνα μου λέει κάτι πολύ σοφό.
Καθένας κουβαλάει τον σταυρό που του αρμόζει, ούτε μικρότερο, ούτε μεγαλύτερο..
ακόμα και αν νομίζει ότι είναι ο βαρύτερος όλου του κόσμου... δεν είναι,
Όσο για τα τραγούδια,
Θέλω να πάω Λισαβόνα, Πορτογαλία να ακούσω από κοντά μια τέτοια φωνή, αν η ζωή είχε στόμα, πιθανόν αυτός να ήταν ο ήχος της..
Να' σαι καλά, καληνύχτα..
Τίποτα δεν μας τρομάζει, είπαμε δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά στην ζωή αν δεν μας σέβεται, παρά μόνο να την νευριάζουμε με την συμπεριφορά μας.
Σωστα Νικο μου!
Ηταν μια φιλολογικη και προσωπικη αποπειρα,σε σχεση με το οπτικο πεδιο των φυλων.Πιστευω κι εγω πως στην ουσια δεν υπαρχουν διαφορες στις εικονες της προκλησης της ζωης και γενικοτερα..
Ο θανατος ειναι υπαρκτος ομως ο καθενας μας ελπιζει λιγοτερο η περισσοτερο στο αμφιβολο "μετα"..
Μου αρεσε πολυ αυτο που ειπες..ναι ειναι πολυ πιθανο να ταν τετοιος ο ηχος της!
Καλη σου νυχτα..
Εγώ παιδιά την Κυρία την άκουσα και την είδα ζωντανά σε συναυλία στη Λισσαβόνα. Μ Α Γ Ε Ι Α ! ! !
Ελπιδάκι φαντάζομαι να την ακούς και να λιώνεις σαν παγωτό τον Αύγουστο. Ρε το ξαφνιασμένο με τη καλή καρδιά...
Παει ο Ψαραντώνης στην Αθήνα και καθώς οδηγούσε μπαίνει σε έναν μονόδρομο, τον σταματάει ο αστυνομικός που ήταν παρακάτω και του λέει:
Α: Που πας ρε κουμπάρε δεν βλέπεις ότι απαγορεύεται;
Κι ο Ψαραντώνης:
Ψ: Γιάντα μωρέ σύντεκνε σφουγγαρισμένα έχετε;
Εχθές το βράδυ έβλεπά τον Βόλο απ' τις Σταγιάτες, περάσαμε τρία ζευγάρια καταπληκτικά. Η Λία Κολέτσου του Τάκη, εξελίχθηκε σε μοναδική μαγείρισσα. Ακόμα χωνεύω o λαίμαργος. Βλέπεις η κορώνα στο κεφάλι μου με μπούκωνε όλη την ώρα γιατί «έκοψα» ο καψερός. Η σοκολατόπιτα ήταν η χαριστική βολή στις ελπίδες μου για αξιοπρεπή εμφάνιση στα Σύβοτα την άλλη βδομάδα. Αύριο πάω ¨Όλυμπο ν’ αφήσω τον μεσαίο γιο, για το Γιωργάκη το σκεφτόμαστε.
Ρε το Ελπιδάκι το ευαίσθητο, την κυρά Φροσύνη μας, τη νέα Πολυδούρη…
Τυχερέ Μιχάλη!!
Καψερέ, να τρως καλά...
Καληνύχτα, (δεν μένεις και εσύ στον Όλυμπο; ε;)
Αχ βρε Μιχαλη μου,να σαι καλα..
Αυτες τις μερες ζω μια κατασταση παρανοιας..γεγονοτα σε υπερμεγενθυση,κουβεντα για το τιποτα κι ολα αυτα εχουν αιτιο εμενα που ουτε εχω βγαλει αχνα,ουτε εχω κουνηθει..
Μ αφησαν οι γονεις μου,λογω δουλειας,να μην τους αδικω,υπο την προστασια των θειαδων μου και της γιαγιας μου(μενουν στον απο πανω οροφο)..
Αρχικα πεταξε η σκουφια μου,με την αισθηση της αυτονομιας και της ευθυνης του σπιτιου(με εξαιρεση το μαγειρεμα-κινδυνος πυρκαγιας,δηλητηριασης-ελα να σου μαγειρεψω Μιχαλη,αν επιζησεις θα γινεις φιγουρινι!),βεβαια δεν υπολογισα υπο ποιων την αιγιδα ημουν..και αιθεροβατουσα!
Νιωθω πνιγμενη απ την υπερβολη..τους εχει γινει εμμονη πως στεναχωριεμαι που λειπουν οι δικοι μου και δεν τρωω..Βλεπεις,τωρα διαπιστωσαν τις ποσοτητες φαγητου που κατναλωνω,με αποτελεσμα να μου χουν γεμισει το ψυγειο με οτι βαζει ο νους σου μηπως με παρασυρουν..ενα αξιοπρεπες παραδειγμα(ενδεικτικα) για εναν στοιχειωδη εγκλιματισμο,τετοια και αλλα παρεμφερη γεγονοτα σε αφθονια,με πλημμυριζουν καθημερινα..
Ξερω,το πιθανοτερο ειναι να σας εχω προκαλεσει γελιο,ομως μεσα στην καθημερινοτητα και οτι συνεπαγεται με αυτη,μπορουν να σε φερουν στην υστερια..
Αν δωσω σε κανεναν αστεγο ενα απ τα δυο οικογενειακα παγωτα που εχω λετε να νε περασει για τρελη?
Ελπίδα, αν κατάλαβα καλά και ο Μιχάλης είναι υπέρ των γαστρονομικών υπερβολών όπως εγώ οπότε δεν θα μας έπεφτε άσχημα να ντυθούμε άστεγοι, να καρπωθούμε τα υπερβάλοντα ελέη σου...
Πες address και πέτα από το μπαλκόνι τα ντολμαδάκια.. ο άστεγος που θα δεις..
Εμείς θα είμαστε..!
Να 'στε καλά, βρε παιδιά, να έχετε πάντα κέφια..!
Δημοσίευση σχολίου