Σελίδες

13/9/09




Δεν υπάρχει άλλη σκέψη παρά να γενείς από σπουργίτη, αετός..



Ένας ματωμένος χορός, μια κόκκινη φούστα που ανεμίζει στο στριφογύρισμα, απαλό κρασί, χείλια που ενώνονται, η ζωή μαζεύει τα κομμάτια της ανίκανη να σταματήσει ετούτη την μέθη.

Βλέπεις υπάρχουν στιγμές που νομίζεις ότι η ζωή επιλέγει τα επόμενα βήματα μας, μα αυτό είναι ψεύδος. Σαν καλοκουρδιζμένη μηχανή, μοιράζει πιθανότητες και σερβίρει καταστάσεις. Και μας μετράει, μας παρακολουθεί, κοιτάει να δει με ύφος στρατηγού πάνω στον λόφο, πως αντιδράμε σε κάθε θέλημα της.

Και έτσι αυτό το παιχνίδι παίζεται, με ένα σαλεμένο στρατηγό πάνω στον λόφο που κρατάει στα χέρια του μια τράπουλα. Τραβάει χαρτί κακό και ξεκληρίζει χωριά, τραβάει καλό χαρτί και δίνει χαμόγελα.

Εμείς μικροί και ανήμποροι, χοροπηδάμε σε κάθε λακκούβα ελπίζοντας ..

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Παρα πολυ ομορφο κειμενο..ειχα αναγκη απο μια πιο λογοτεχνικη πνοη..παραδοξα ξεκουραστη να γαληνεψει την ορθολογιστρια που εχει γιγαντωθει απο τις αμετρητες επιλκησεις που τις απευθυνονται και να ξυπνησει τη αλλη,που μολις φαινονται τα στιγματα της στη διατυπωμενη λογικη..
Σ ευχαριστω..
Καλη σου μερα ποιητη..

Νimertis είπε...

να σου πω φίλε μου... θα αναλάβω την υπεράσπιση του σπουργιτιού γιατί οι αετοί μου θυμίζουν ολοκληρωτικά καθεστώτα.. πέρα από αυτά... από τα ωραιότερα δικά σου που έχω διαβάσει

nkarakasis είπε...

Καλησπέρα Ελπίδα, σήμερα έτρεχα από εδώ και από εκεί..
Σε ευχαριστώ, μα δεν είναι παρά μια πρόχειρη συζήτηση με τον εαυτό μου, δεν είναι κείμενο λογοτεχνικό. Από τις δύο πάντως θα προτιμήσω την άλλη που μόλις φαίνονται τα στίγματα .. Η λογική έχει αδιέξοδα πολλές φορές..

Αντώνη; (Καλά δεν το λέω;) Ο Αετός εκτός από καθεστώς θα μπορούσε να είναι και ο στόχος και ο σκοπός ενός σπούργιτα. Εκεί το θέτω εγώ.. στο ζενίθ!
Σε ευχαριστώ,

Ανώνυμος είπε...

Καλε μου,ετυμολογικα υπαρχει παντα λογοτεχνια...
εχεις το ρομαντισμο και τη φαντασια να περιγραψεις τη ζωη οπως αρμοζει..

Κι εγω την προτιμω..,αλλα μονη της δεν αρκει..φοβαται,πνιγεται σε μια κουταλια νερο..γιατι ειναι φορες που δεν ξερει να κολυμπα στα συναισθηματα της..φοβαται πραγματα παραξενα..κι ειναι τολμηρη σ αυτα που ξερει,θα με κανει να σαστισω.. κι ισως οχι μονο εμενα..πιθανως φταιει οτι δεν εχω μαθει να την εξηγω..δεν ξερω πως..εχει δικους της κανονες και κριτιρια..
Να σαι καλα για τη συντροφια..

fotini είπε...

και αν η ζωη τα επομενα βήματα επιλεγει,και αν σερβιρει καταστασεις , εγω πεισματικα κρατω την ακρη της κοκκινης φουστας μου κ στροβιλίζομαι με υποψια μεθης απο απαλο κρασι και ερωτα για οτι με κανει να παλευω να γινω αετος..

να χεις μια ομορφη εβδομαδα αγαπητε

nkarakasis είπε...

Καλή εβδομάδα σε όλους,

Φωτεινή την καλύτερη δουλειά κάνεις, στροβιλίσου και γίνε αετός...

Ελπίδα, όλα θα γίνουν την ώρα που πρέπει..

Μιχάλης Ρ. είπε...

Κι όλοι αυτοί που σ’ αγαπήσανε σπουργίτη, γι’ αυτό που είσαι, γι’ αυτό που έγινες από εκατομμύρια συμπτώσεις, από συμπαντικές συνομωσίες κι επιλογές σε σταυροδρόμια εύκολα και δύσκολα, θα σε δεχθούν αετόπουλο; Πόσοι απ’ αυτούς που αγαπάς θ’ αντέξουν την αβάσταχτη μοναξιά της κορυφής του αετού, του αρπακτικού που μένει στα ψηλά για να ξεχωρίζει ανενόχλητος τα ανυποψίαστα θύματά του; Σαν εκπρόσωπος σ’ αυτό το ποιητικό τσουκάλι όλων των ομαδοποιημένων μικρών κι ασήμαντων σπουργιτιών, καταδικάζω στην προτροπή σου και την θεωρώ διασπαστική για την ενότητα του ελευθέρου σμήνους μας. Επίσης η «ζωή» μου είπε να σου πω ότι της είσαι αδιάφορος και δεν έχει σχέση μ’ αυτά που της χρεώνεις και ότι θα σου κάνει μήνυση. Μετά το μετάνιωσε και μου είπε ότι εσένα σ’ έχει γραμμένο και όλους τους άλλους χεσμένους. Δεκάρα δεν δίνει για τη σουρωμένη κόκκινη φούστα, να πάει να πνιγεί και να κόψει το λαιμό της.
Κατά τ’ άλλα είμαι καλά και το αυτό επιθυμώ και δι υμάς.

nkarakasis είπε...

Μιχάλη, και όλοι αυτοί που με αγαπήσανε έτσι;
Φεύγουν Μιχάλη, δεν κάθονται αλλά αυτό είναι και το λογικό έτσι; Κάποτε πρέπει να πάρουμε την θέση τους, να αγαπήσουμε και εμείς με την σειρά μας τα καινούργια σπουργίτια...
Ο Αετός είναι ο στόχος, η δύναμη που έχει το σπουργίτι, χωρίς όμως να είναι η πλέον ικανή συνθήκη. Πολλές φορές το να είσαι και να μένεις σπουργίτι είναι πιο σημαντικό από το προσπαθείς να γίνεις αετός.
Κατά τα άλλα καλά είμαι και εγώ, και το ίδιο επιθυμώ δι υμάς..