Σελίδες

19/6/13

Η φύση, ως αναγκαίο αγαθό και διάφορες διαβολικές ιστορίες

Ο προύχοντας της πόλης είχε ένα πάθος. Αγόρασε με τα χρόνια μια τεράστια έκταση όπου φύτεψε όλα τα λουλούδια του κόσμου, από απλά τριαντάφυλλα μέχρι εξωτικά λίλιουμ, εντελβάις σε ειδικές κατασκευές, κισσούς και βουκαμβίλιες από την μακρινή ίνδια, σαρκοβόρα είδη και μη, φοίνικες και χουρμαδιές από την μακρινή Ανατολή, μπανανιές της Κούβας και μπιζέλια μαζί με φασολιές από τα νησιά Γκαλαμπάκος. Μέσασε αυτό το τεράστιο δάσος ζούσε ένα εξαιρετικά μεγάλο οικοσύστημα, με ποταμάκια να διασχίζουν τις ρίζες του κάθε δέντρου. Κι εκείνος κάθε πρωί, απολάμβανε έναν ιδιαίτερο περίπατο ακούγοντας τα κελαηδίσματα που έβγαιναν από τα σωθικά του μικρού του δάσους. Είχε, θα έλεγε κανείς, την όψη παραδείσου, και τα λοιπά, και τα λοιπά.
Νομίζω ότι όλα ξεκίνησαν λίγο αργότερα. Όταν δηλαδή, μια έντονη ξηρασία βασάνισε για αρκετά μεγάλο διάστημα την πόλη. Ο Δήμαρχος έπρεπε να βρει μια λύση, έναν φταίχτη και ένα διέξοδο στο πρόβλημα. Κατηγόρησε εν ολίγης το δάσος του προύχοντα ότι τους πίνει το νερό. Στερεύει τα πηγάδια και αν συνεχίσει έτσι, όλοι θα μαζέψουμε σαν τις σταφίδες και θα ψοφήσουμε, είπε. Οι χωρικοί, αν και συμπαθούσαν τον προύχοντα, συμφώνησαν να γκρεμίσουν το δάσος. Ατελέσφορα τα παρακάλια του, και έπειτα οι φοβέρες του. Το δάσος έπρεπε να γκρεμιστεί. Να πετάξω τα αγριόχορτα, πρότεινε ο προύχοντας, δεν μας αρκεί, είπαν εκείνοι και μπήκαν μέσα με τις αξίνες και έκαναν το δάσος ένα τεράστιο χωράφι που πάνω του δεν υπήρχε ίχνος λουλουδιού. Ο προύχοντας, στην αρχή έκλαψε, έπειτα μελαγχόλησε και τέλος έφυγε από την χώρα βαθιά στεναχωρημένος, και τα λοιπά, και τα λοιπά.
Μα η ξηρασία επέμενε και προς έκπληξη όλων ο Δήμαρχος τα έβαλε έπειτα με τα χωράφια που καλλιεργούσαν οι χωρικοί. Μην τα πολυλογούμε, δεν έμεινε πατάτα για πατάτα στο χώμα, ελιά για ελιά, ούτε κουκούτσι βερίκοκου. Αυτό συνεχιζόταν για χρόνια, ώσπου εμφανίστηκε ο Δήμαρχος στην ετήσια συνέλευση και ανακοίνωσε ότι στο πρόγραμμα του, είχε κάνει κάποιο λάθος. Ένα ατυχέστατο, γαμημένο λαθάκι. Και τι θα γίνει τώρα; ρώτησαν όλοι με μια φωνή, και εκείνος απάντησε.
Αφαιρέστε τα φυτά από τις γλάστρες! Ξέρετε τι νερό τραβάνε τα φυτά στις γλάστρες; και τα λοιπά, και τα λοιπά.
Όπως καταλαβαίνουν όλοι, δεν έμεινε άνθρωπος στην πόλη, ούτε καν ο Δήμαρχος που πήγε σε μια άλλη πόλη για να περηφανευτεί και παινέψει την εξαιρετική του κούτρα - και τα λοιπά, και τα λοιπά.
Πολλά έτη και θυμού ορμώμενος -
[Νυχτερινές Υ(Ι)στ(ο)ερίες]

3 σχόλια:

Kate'sCakeBox είπε...

Σας ευχαριστώ για την εγγραφή σας στο ιστολόγιό μου!τα θηλυκά μέλη της οικογένειάς μου είμαστε θαυμαστές του έργου σας.Τον "βιολονίστα"σας τον έχουμε στην καρδιά μας!Καλή συνέχεια σας εύχομαι και καλή επιτυχία μέσα απο την καρδιά μου!

Kate'sCakeBox είπε...

Μας συγχωρείτε για την αφηρημάδα αλλά είδαμε ότι είστε δύο συγγραφείς με το επίθετο Καρακάσης,εσείς πρέπει να είστε ο Νίκος..πείτε μας όταν βρείτε τον χρόνο..το σίγουρο είναι πάντως πως θα διαβάζω κι εγώ και η μητέρα μου(συγγραφέας-ποιήτρια-)το ιστολόγιό σας!

nkarakasis είπε...

E, αφού τα ανακαλύψατε όλα, περισσεύω.