Κι όσο βαρούσε ο μαγνητικός τομογράφος γύρω μου κι εγώ ξαπλωμένος επί 45 λεπτά σε εκείνο το μηχάνημα σαν οβίδα, νομίζω κάπου με πήρε ο ύπνος και βρέθηκα στην κόλαση με κατσαρόλια να βαράνε το ένα το άλλο και ένας τύπος - άγνωστος - με ενημέρωνε για τις υποχρεώσεις μου και την τάχα πορεία μου μέχρι εκείνο το σημείο έπειτα του Άδη : "δεν ήσουν προσεκτικός, στην γη και ήρθες εδώ", στάσου βρε άνθρωπε, "όχι-όχι, εμένα θα ακούς", Καλώς απάντησα και συμμορφώθηκα στις υποδείξεις εξάλλου ποιος είμαι εγώ να αντιδράσω - τόσα χρόνια την κάνει την δουλειά- μα πριν προλάβω να σιάξω τα ρούχα μου να τον ακουλουθήσω, ήρθε ο ακτινοδιαγνώστης και μου είπε σήκω, τελειώσαμε.
Παράδεισος η φωνή του. κόλαση η κίνηση έξω ,
κι εκείνες οι καρδιές των ανθρώπων παγωμένες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου