Σελίδες

6/6/09

Κύρ-Αντώνης..





(λόγια)

Ο κυρ Αντώνης πάει καιρός
που ζούσε στην αυλή
μ' ένα κανάτι μ' ένα κρεβάτι
και με κρασί πολύ
είχε δυό μάτια γαλανά
κι αχτένιστα μαλλιά
κι ένα λουλούδι πάντα φορούσε
στα ρούχα τα παλιά

Αχ κυρ Αντώνη πως σ' αγαπάμε
και μαζί σου τ' άστρα κοιτάμε
τις φωτιές για σένα μετράμε
ως που να 'ρθεί η βροχή
και το θυμό σου πάντα ξεχνάμε
σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε
σαν παιδιά με σένα γελάμε
σαν κάνεις προσευχή
Ρεφραίν

Ο κυρ Αντώνης βιάζεται
να πάει να κοιμηθεί
γιατί το βράδυ στα όνειρα του
θέλει να θυμηθεί
ότι ποτέ δεν έζησε
μες στ' όνειρο του ζεί
μα η νύχτα φεύγει και λυπημένο
τον βρίσκει η χαραυγή

- Ρεφραίν -

Μα ένα βράδυ ο κυρ Αντώνης
πάει να κοιμηθεί
κι όταν ξυπνάμε τον καρτεράμε
στην πόρτα να βρεθεί
μα ο κυρ Αντώνης δεν θα βγεί
ποτέ του στην αυλή
αφού για πάντα μες στ' όνειρο του
θέλησε πια να ζεί

**
(δικός μου μονόλογος)

Καλησπέρα κυρ-Αντώνη,

Έχω καιρό να περάσω από την μικρή σου φωλιά, εκείνο το παλιόσπιτο με τους σαρακοφαγωμένους τοίχους, όπου μικροί σοβάδες πεσμένοι μπορούν ακόμα να θυμίζουν το χρώμα του σπιτιού, ένα ξεβαμμένο ροζ. Άραγε οι καμέλιες που είχες στη είσοδο είναι ακόμα ζωντανές; Ή έχουν πάρει και αυτές τον δρόμο του θεού μαζί σου;

Αχ, κυρ-Αντώνη, θυμάσαι;

Εγώ μικρό παιδί, χαμένο παιδί ήμουν, στην δίνη της απουσίας του κόσμου και εσύ να μου λες ιστορίες για πριγκιπόπουλα και βασίλισσες. Να σου πω κάτι; Νομίζω ότι είναι η ώρα να στο πω και ας στεναχωρηθείς. Ποτέ μου δεν γνώρισα κανέναν, δεν υπάρχουν κυρ-Αντώνη τέτοιοι άνθρωποι... δεν υπάρχουν...

Θυμάσαι, τότε που ήρθα στο σπίτι σου κλαίγοντας και με κράτησες σφιχτά στην αγκαλιά σου, δεν με ρώτησες, δεν άντεξες να με ρωτήσεις γιατί έκλαιγα, μόνο με χαίδευες στην πλάτη και οι φτερούγες των χεριών σου με προστάτευαν από το δικό μου κλάμα. Ποτέ δεν σου είπα τι είχε συμβεί, ποτέ δεν θα σου πω. Ξέρω ότι δεν σε ενδιαφέρει, το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να είμαι καλά, αυτή ήταν η δύναμη των χεριών σου, αυτή ήταν η μαγεία του χαμόγελου σου..

Αχ, κυρ-Αντώνη,.. αχ..!

8 σχόλια:

Μιχάλης Ρ. είπε...

Φίλε μου αγαπημένε, τραγουδώντας μαζί σου πότισα το γραφείο δάκρυα και φύτρωσαν σαν τη μαγική φασολιά οι αναμνήσεις απ’ τον δικό μου κυρ Αντώνη, τον δικό μου άγγελο της παιδικής μου αυλής των παραπόνων. Έκλεισα τον κύκλο, αισθάνθηκα την προστατευτική παρουσία παντού, του υποσχέθηκα και σου υπόσχομαι ότι δεν θα σταματήσω ποτέ να ποτίζω με τα δάκρυα της ανακούφισης τη μαγική φασολιά των ονείρων μου, τον μοναδικό δρόμο για τα σύννεφα της σωτηρίας από την αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι της καθημερινότητα μου…
Αχ ρε Καρακάση….αχ ρε φιλαράκι….άντε, να το ξανατραγουδήσουμε!

nkarakasis είπε...

Με συγκίνησες βρε ...
Ίσως όλοι να έχουμε ένα κυρ-Αντώνη μέσα μας, ποιος ξέρει.. Ίσως ο κυρ-Αντώνης να είναι αθάνατος, όπως και η ψυχή μας..

Πάμε πάλι, (αν και είμαι φάλτσος..)

Μιχάλης Ρ. είπε...

Και πάλι... και πάλι...και ξανά πάλι, Φίλε με την υπέροχη ζεστή φωνή. Μου έφυγε ένα βάρος και πάω να κοιμηθώ με τη βεβαιότητα ότι θα βρεθούμε για να το τραγουδήσουμε οι τρεις μας. Καληνύχτα!
Αχ ρε Καρακάση….αχ ρε φιλαράκι….άντε, να το ξανατραγουδήσουμε μια τελευταία φορά!

Ανώνυμος είπε...

Θα επρεπε να σιωπησω για να απολαυσω το υπεροχο τραγουδι σας,να τυλιχτω στη συγκινηση του..
Ομως ειναι η ματαιοδοξια του ανθρωπου,ειναι ο φθονος που οι αιωνες,δικαιως η αδικως,προσαπτουν στο φυλο μου,γιατι εγω δεν ειχα ποτε κυρ-Αντωνη και δεν μπορω να μην σας ψιθυρισω..
Ειναι μεγαλειο η συγκινηση Μιχαλη μου..
Καλε μου Νικο,σ ευχαριστω πολυ για την παρεα και τις ομορφιες σου για ακομα μια φορα..
καλη νυχτα..συντροφια με τον αθανατο κυρ-Αντωνη σας..

nkarakasis είπε...

Καληνύχτα Ελπίδα, και τα άστρα του ουρανού να έχουν το χαμόγελο του κυρ-Αντώνη, του οποιαδήποτε κυρ-Αντώνη με τα ζεστά χέρια...

Μιχάλης Ρ. είπε...

Πέρασα για μια καληνύχτα φίλε. Πέρασα δύσκολη μέρα που ευτυχώς τελείωσε. Αύριο είναι αύριο, ευτυχώς.
Καληνύχτα και σε σένα Ελπίδα. Πιστεύω και εύχομαι να γράφεις καλά. Κουράγιο, προσπάθησε όσο περισσότερο μπορείς. Η υπέρβαση είναι το μυστικό της επιτυχίας.
Αύριο πάλι!!!...

nkarakasis είπε...

τα πάντα περνάνε Μιχάλη, ξέχνα τα ..
Καληνύχτα ..
Ελπίδα δίνεις εξετάσεις; Καλή επιτυχία, να τον ακούς τον Μιχάλη.

Ανώνυμος είπε...

Ναι Νικο μου,σ ευχαριστω πολυ..
Μιχαλη μου,να σαι καλα..σ ευχαριστω..καλα γραφω,ομως τα χρειαζομαι αυτα που λες,για να ειμαι ειλικρινης..ειδικα αυτες τις μερες..ουτε και για μενα ειναι οι καλυτερες που θα μπορουσαν..
Διαβασα λιγο αργοπορημενα τη γλυκεια σας καληνυχτα,ετσι ανταποδιδω με μια ζεστη καλημερα..σας ευχαριστω για την ομορφη συντροφια..